Olijfgaarden in gevaar, dorpelingen in het parlement: "We laten ons niet in de mijn begraven"

Tegen het wetsvoorstel dat olijfgaarden zou openstellen voor mijnbouwactiviteiten werd geprotesteerd voor de Dikmenpoort van de Turkse Grote Nationale Assemblee.

Ook enkele afgevaardigden van de CHP en de DEM steunden het protest. Dorpelingen en milieuactivisten uit het hele land hielden verklaringen voor de Dikmen-poort van de Turkse Grote Nationale Assemblee om de wet in te trekken.

Burgers uit verschillende regio's deden uitspraken over de milieurampen die zich in hun regio's hadden voorgedaan. De eerste burger die het woord nam, was Necla, die het volgende zei:

''LAAT DE HANDEN DIE NAAR OLIJVEN STREKEN GEBROKEN WORDEN''

"Uit elk deel van Turkije, elke hoek, elke provincie; uit Mugla, Izmir, Çanakkale, Denizli, Tokat en vele andere dorpen die ik niet eens kan noemen. Wij, de dorpelingen, boeren, producenten, degenen die tot slachtoffer willen worden gemaakt, zijn vandaag hier in Ankara. We accepteren deze wet van ineenstorting nooit om te zeggen: zie ons, hoor onze stemmen. Onze tantes in het Kaz-gebergte zijn hier, onze Akbelen-dorpen zijn hier. We willen dat degenen die tot slachtoffer zullen worden gemaakt, degenen die op hun land zullen worden vernietigd, bossen, weilanden, hazelnoottuinen, theetuinen, hier zijn. Vandaag gaven de koeien geen melk tijdens het protest. Vandaag protesteren schapen, geiten, alle dieren ook net als wij. Vandaag wordt de tarwe niet geoogst, worden de kikkererwten en sesamzaadjes niet geoogst. Als je zegt dat deze gronden niets voor je betekenen, zal het water niet stromen, zullen de beken niet stromen, zullen de bossen niet voor je ademen. De olijfboom zegt: 'Je zult me ​​niet aan mijn tafel zien, je zult niet met me kunnen koken, je eten niet op kolenwater kunnen koken.' We zijn hier gekomen om de stem van de olijf te zijn, de stem van de beken, de stem van ons land, ons dorp, onze dieren, onze vogels en wolven. Als mijn 90-jarige grootmoeder haar huis verlaat en hierheen komt, zal iedereen gaan zitten, zijn hoed voor zich neerzetten en wel 50 keer nadenken. We zeggen: laat de handen die naar de boer reiken gebroken worden, laat de handen die naar de olijf reiken gebroken worden. We zijn uit de aarde gekomen en we zullen naar de aarde gaan. We zullen niet in de mijn begraven worden.''

''WIJ WILLEN ONS LAND NIET AFGEVEN''

Een burger genaamd Şerife uit Çanakkale verwoordde haar gevoelens als volgt:

''Ik kom uit Kazdağları. Kijk, ze hebben onze geurige tijm vernield. We voegden onze geurige tijm toe aan elke maaltijd. Ze plunderden onze bergen. Ze sloten ons water af. Onze grootmoeders en grootvaders hebben ons dat land nagelaten, we willen ons land niet opgeven. We willen ons dorp niet verlaten. Ik ben 82 jaar oud. Ik denk niet voor mezelf, ik denk voor iedereen. Laat ze ons dit niet aandoen. Waar moeten we heen? Onze moeders en vaders liggen allemaal op onze begraafplaatsen. Ze hebben overal geplunderd. We doen aan veeteelt, we verbouwen akkers, is dat niet jammer? Alles droogt op, we hebben niets meer over. We willen ons land niet opgeven.''

''WIJ WILLEN GEEN STEENGROEVEN OF ENERGIE IN ONS DORP''

Een oudere burger uit Seferihisar, Izmir, zei: "Wij zijn olijfboeren. We kunnen niet zonder olijven. Neem ze ons alstublieft niet af. We kunnen niet zonder gewassen, tabak en olijven. We willen geen steengroeve of energie in ons dorp. We willen vrede."

"ALS ER EEN ALGEMENE AANVAL IS, IS ER OOK EEN ALGEMENE WEERSTAND"

Een jongeman uit Artvin zei: "We zullen niet toestaan ​​dat ons land, onze bossen en onze weilanden worden weggegeven. We zullen onze strijd voortzetten. Als er een totale aanval komt, is er ook een totale weerstand. We zullen geen plundering toestaan."

''DE REGERING VOERT GEEN BELEID TEN GUNSTE VAN HET VOLK''

Een burger uit Hatay zei: "Er was een aardbeving in Hatay. Ze namen ons land in beslag zonder het te onteigenen, en zeiden: 'We zullen huizen bouwen voor de slachtoffers van de aardbeving.' TOKİ neemt dit land van ons af en slaat het op. Ze zeggen: 'Er zullen huizen worden gebouwd voor de slachtoffers van de aardbeving.' Voordat deze TOKİ's klaar zijn, worden er 151 verkocht aan het kapitaal, niet aan het publiek. Deze huizen, die eigenlijk percelen aan het publiek verkocht zouden moeten worden, worden aan anderen gegeven. De regering voert geen beleid ten gunste van het volk. We zijn ons daarvan bewust."

Na de verklaringen kwamen dorpelingen en milieubewuste burgers uit heel Turkije bijeen in de Turkse Grote Nationale Vergadering en vroegen de afgevaardigden om steun.